My, niesprawni umysłowo - czyli jak przebrała się miareczka

Człowiek jest z natury leniwy. Do działania potrzebny mu jest jakiś impuls - solidny kop w d.pę od życia, nieoczekiwany debet na koncie bądź omyłkowe wyjście na balkon, którego nie ma. Albo nagłe odkrycie, że rano obudził się jako ktoś całkiem inny niż w wczoraj. I tak właśnie się stało - wskutek ostatnich światłych przemyśleń Prezessimusa Jarosława, do pisania tego bloga zasiadam dziś jako niesprawny umysłowo Polak gorszego sortu. Z tym polskim obywatelstwem też nie mam pewności, bo już w 2010 roku temu pewien urzędnik z Krakowa, niejaki Andrzej Duda, był łaskaw odebrać mi narodowość i prawo do patriotyzmu, ogłaszając, że każdy kto protestuje przeciwko pochówkowi Lecha Kaczyńskiego na Wawelu, nie jest Polakiem i prawdziwym patriotą. PiS wręcz uwielbia dzielić Polaków na lepszych i gorszych.

Jak z tego wynika, wedle doktryny Polaków Lepszego Sortu z PiS i ich Arcyprezesa jestem bezpaństwowcem, antypatriotą, osobnikiem gorszej kategorii i niesprawnym umysłowo wykształciuchem. I tu pojawia się dylemat - jak z tym żyć? Udawać, że mnie to nie dotyczy? Złożyć samokrytykę? Zostać pustelnikiem i żywić się szczawiem z nasypów kolejowych? A może w dojmującym poczuciu winy zalać się łzami i jak najszybciej otworzyć sobie żyły w wannie ciepłej wody (dopóki pod wodzą PiS mamy jeszcze wodę w kranach)? Co robić? Z pomocą przychodzi literatura fachowa..

.
Według "Polskiego Kodeksu Honorowego" pióra Władysława Boziewicza nie każdy ma zdolność obrażania i dawania satysfakcji. Ponieważ zgodnie z normami podawanymi przez "Kodeks" większość indywiduów z PiS żadną miarą nie kwalifikuje się do grona osób honorowych - chociażby ze względu na ze względu na fatalny styl przejęcia władzy i osobliwe upodobanie do uprawiania nierządu nocą - nie ma sensu unosić się dumą i honorem, obrażać czy żądać satysfakcji za zniewagi. A zresztą jak? Wyzywając prezesa na pojedynek? I tak nie przyjdzie, albo wyśle Błaszczaka...

Mimo to odpuścić nie można. Przebrała się miareczka zniewag, jakimi raczą nas chwilowi wybrańcy narodu. Tak być nie będzie! Jednak zamiast dramatyzować i rwać szaty czy pisać petycje, pora sięgnąć po wypróbowany oręż, którego panicznie boi się każda dyktatura - śmiech. Stare chińskie przekleństwo mówi "obyś żył w ciekawych czasach". Ponieważ najbliższe cztery lata zapowiadają się bardzo ciekawie, rozrywkę mamy gwarantowaną...